Denizin kenarına oturdum. Derin derin içime çektim iyot kokulu serin havayı. Gözlerimi kapadım. İşte sen oturdun bile yanıma. Birbirimizle hiç konuşmadan dalgaların kıyıya vuruşunu izliyoruz birlikte...
Böyle yazmışım anı defterimin bir yerine. Tuhaf diyorum, ben ki her zaman çal çene tiplerden hoşlanmış biri olarak hayali sevgilimi hep suskun biri olarak kurguluyorum nedense...
4 yorum:
Selam Aylardan Şubat,
Şimdi bu yazınıza Numan Serteli'nin susmak üzerine yazdığı naikuları o kadar denk düşecek ki.. Bakınız şöyle:
sohbetim yoktur
lakin güzel susarım
gel yanımda dur
feci susarım
suyla alakası yok
sözedir tavrım
Yüreğinize sağlık. Özlemişim.
Anlatabilmek için, bazen susmak gerekir derler...
Eskiden, çook eskiden, A.Ş benim blog'ada uğrardı... acaba sürç-ü lisan mı eyledik?
"Çok eskidendi yakar yıldızlara bakar gibi baktığım gözler
Gel şimdi ölmeyecek şeylerden konuşalım."
Merhaba Sonbahar,
Sürç-ü lisan felan yok:) Öyle şey olur mu?
Bloga bakamadım son zamanlarda. Bir ara bir sorun oldu yorum da yazamıyordum. Düzeltmeler felan ancak yazabiliyorum,şimdi her şey yolunda. Sevgiler...
Yorum Gönder