Her gün elma boyuyorum büyük bir keyifle.
Minik öğrencilerim mısır patlakları gibi patlayıp, pıtır pıtır okumaya başladılar. Ben de de bir keyif bir keyif sormayın. Göğsüm bir kabarıyor, bir kabarıyor anlatamam. Elmalar var ya ağacımızda önce pembecik oldular gittikçe de kızarıyorlar.. Değdi işte her şeye.Sızlayan ayak tabanlarımı,oturmadan geçirdiğim dakikaları, yorgun zihnimi unutuyorum hemen.Onlar da çok seviniyorlar elmaları boyandıkça. Hep birlikte mutluyuz ne güzel.
