10 Mart 2011 Perşembe

Okul ve Yalnızlık


                                                                       PENCERE

Okulun penceresinden dışarı bakıyorum. Çıplak dallarını  yukarı uzatmış yalnız ağaç ile bakışıyoruz. Seni de kimse anlamıyor mu?diyorum. Gülümsüyor. Benimle mart rüzgarında şemsiyeli ve koşuşturan insanları seyrediyor. Bir yerlerde zil çalıyor...Bir türkü tutturuyorum.Çocuk seslerine karışıyor sesim.

5 yorum:

Momentos dedi ki...

Aylardan Şubat :)) ne güzel kelimelerini görmek yeniden... bir "yalnız" ın halini ne güzel yansıtmışsınız, elinize sağlık. fonda müziği de benden olsun efendim.

http://www.youtube.com/watch?v=OFG9XikAafE

Sevgiler kucak dolusu...
(geçmiş doğum gününüzü de kutluyorum)

Hayal Kahvem dedi ki...

Sevgili Aylardan Şubat, özlettiniz kendinizi:) Neyse Şubat ayı geçti gitti bari... Hımm... Dönüşünüz de muhteşem olmuş vallahi...

O değil de, bir şey söyleyebilir miyim öğretmenim. Biliyorsunuz yaklaştı öğlen yemeği saati. Acaba o duyduğunuz benim aç midemin zili olabilir mi:))Bakın uzatıyorum dost elimi... Birlikte yemek yiyelim mi:))

Aylardan Şubat dedi ki...

Sevgili Momentos,
Güzel cümleleriniz için çok teşekkürler.

Aylardan Şubat dedi ki...

Selam Hayal Kahvem,
Ben de sizleri özledim. Sevgiler...

dostca99 dedi ki...

O yalnız ağaç biliyor ki gelen ilkbahar ile birlikte yeniden yeşerecek gelişecek pekişecek.
Sabırla bekliyor..biliyor..yanılmıyor.
Nasıl da insanlarla empati kuruyor..sabrı inancı aşılıyor.
Belkide bu kışıda sağlıklı geçirip bir yaş daha aldım diye şükrediyor.
Tıpkı ablası Şubat gibi.
İkisine de sağlıklı uzun yıllar :)